Hayatımın asla çok mükemmel olacağına inanmadım
Acı,yalnızlık ve biraz yorgunluk.
Sıfır derece alanıma özgürce girebilmek için,
Diğerlerini reddettim.
Birini özlemektense yalnızlığı seçtim.
İki insan beraberken farklı bi rahatlığa mı kavuşuyorlar?
Geçmişten arınıp,
Herşeyi unutup,
Bigün sonumun bölesine aniden değişeceğini hiç düşünmemiştim.
Kim saracak güçsüz kollarımı?
Nasıl ağlayabilirim ki?
Kim yanlış,kim doğru ve kim için üzülüyorum.
Bir daha ağlamayacağım.
Kim yanlış,kim doğru ve kim için yorulacağım?
Sıfır derece yerime yürürken
Herşeyin ayrı düşeceğini beklerken,
Aşk tehlikeliyse bile birlikte yüzleşebiliriz.
Kendimi duyulmamış yeminlerden savunmak için çok geç.
Benden nasıl yarınlara adapte olmayı öğrenmemi istersin? Sevgi eklenmiş,
Sıfır derece odamdan dışarı yürüyorum ve herşey ayrı düşüyor.
Sevgisiz kalmak çok yorucu olsa da,
Pişman olmayacağım.
Gardımı indirdim,
Ve hiç birşeyi umursamıyorum.
Yeni bi yarına başlamak için karanlık dünyadan kaçıyorum
Yeni bi yarın
Yeni bi yarın
Yeni bi yarın
Yeni bi dünya.....
25 Mayıs 2009 Pazartesi
Nereden nereye
'Nereden nereye' diyesim geliyor bu aralar.Kendimi de kandırmama gerek yok aslında sürekli kuruyorum bu cümleyi.
İki kelimeden oluşan bir cümlenin bütün hayatımı anlatabilmesi ne kadar garip değil mi?
Bunca yıldır insanları anlamak için uğraşırken,aslında hiç bir zaman kendimin farkına varamamam çarpıyor suratıma defalarca.
Şöyle bir dönüp baktığımda gördüğüm ama hatırlamak istemediğim için hemen düşüncemi değiştirdiğim,
o kadar çok şey bırakmışım ki ardımda.Artık değiştirdiklerim sadece aklıma gelenler sonucu yaşadığım acı ve sıkıntılarımın
şiddeti olmakla kalıyor.
Ne olduğunun farkında bile değilim.Git gide hayattan ve insanlardan soğuyorum.Resmen uzak tutuyorum kendimi herkesten.
Bu kadar basit olmamalı bence.Hayır basit değil imkansız bu.Bir insan bu kadar hayat doluyken bu kadar umursamaz ve bu kadar
bıkmış bir hala gelemez.Gelmemeli.Malessef herşey istediğimiz gibi olmuyor tabi.Ben bu hayata karşı direndikce sanki o
gardını almış bir savaşcı gibi koruyor kendini benden.Düşman kesilmiş olması umrumda bile değil aslında.Peki neden böyle?
Kime sorsam bu sıralar bir gariplik var sende diyor.Bu sıralar mı?İyi de ben kendimi bildim bileli bu haldeyim?
Demek ki artık gücüm azalıyor ve hislerimi belli etmeye başlıyorum..
Güzel bir şey olması gerekirken neden bu hislerimi acığa vurma canımı yakıyor?Kendimi ruh hastası gibi görmem neden?
Dünya da bir milyardan fazla aç insan varken yada milyonlarca amansız hastalık ile uğraşan insanlar varken , nasıl oluyor da
bu derece sıkıntı dolu ve güçsüz olabiliyorum onuda anlamış değilim.Cevabını benim bile bilmediğim yüzlerce soru var aklımda
kendime dahil.Ama bu seferlik fazla uzatmamalıyım.ilk seferin hatrına kısa kesiyorum.
................
İki kelimeden oluşan bir cümlenin bütün hayatımı anlatabilmesi ne kadar garip değil mi?
Bunca yıldır insanları anlamak için uğraşırken,aslında hiç bir zaman kendimin farkına varamamam çarpıyor suratıma defalarca.
Şöyle bir dönüp baktığımda gördüğüm ama hatırlamak istemediğim için hemen düşüncemi değiştirdiğim,
o kadar çok şey bırakmışım ki ardımda.Artık değiştirdiklerim sadece aklıma gelenler sonucu yaşadığım acı ve sıkıntılarımın
şiddeti olmakla kalıyor.
Ne olduğunun farkında bile değilim.Git gide hayattan ve insanlardan soğuyorum.Resmen uzak tutuyorum kendimi herkesten.
Bu kadar basit olmamalı bence.Hayır basit değil imkansız bu.Bir insan bu kadar hayat doluyken bu kadar umursamaz ve bu kadar
bıkmış bir hala gelemez.Gelmemeli.Malessef herşey istediğimiz gibi olmuyor tabi.Ben bu hayata karşı direndikce sanki o
gardını almış bir savaşcı gibi koruyor kendini benden.Düşman kesilmiş olması umrumda bile değil aslında.Peki neden böyle?
Kime sorsam bu sıralar bir gariplik var sende diyor.Bu sıralar mı?İyi de ben kendimi bildim bileli bu haldeyim?
Demek ki artık gücüm azalıyor ve hislerimi belli etmeye başlıyorum..
Güzel bir şey olması gerekirken neden bu hislerimi acığa vurma canımı yakıyor?Kendimi ruh hastası gibi görmem neden?
Dünya da bir milyardan fazla aç insan varken yada milyonlarca amansız hastalık ile uğraşan insanlar varken , nasıl oluyor da
bu derece sıkıntı dolu ve güçsüz olabiliyorum onuda anlamış değilim.Cevabını benim bile bilmediğim yüzlerce soru var aklımda
kendime dahil.Ama bu seferlik fazla uzatmamalıyım.ilk seferin hatrına kısa kesiyorum.
................
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
